Proverbs 14

Rozdział 14

1Mądra kobieta buduje swój dom ^a, a głupia burzy go własnymi rękami. 2Kto postępuje w sposób prawy, boi się Pana, a przewrotny na swoich drogach gardzi nim. 3W ustach głupiego jest rózga pychy, a mądrych strzegą ich wargi. 4Gdzie nie ma wołów, żłób jest pusty, lecz dzięki sile wołów mnoży się obfitość zboża. 5Wierny świadek nie kłamie, a fałszywy świadek mówi kłamstwa. 6Szyderca szuka mądrości, a nie znajduje, lecz rozumnemu wiedza przychodzi łatwo. 7Odsuń się od głupiego ^b, gdyż nie znajdziesz u niego warg rozumnych. 8Mądrość roztropnego to poznanie swojej drogi, a głupotą głupich jest oszustwo. 9Głupcy szydzą z grzechu, a u prawych jest przychylność. 10Serce zna własną gorycz, a obcy nie wtrąca się w jego radość. 11Dom niegodziwych będzie zgładzony, a mieszkanie prawych zakwitnie. 12Jest droga, która człowiekowi wydaje się słuszna ^c, lecz końcem jej jest droga do śmierci. 13Nawet w śmiechu serce boleje, a końcem takiej wesołości jest smutek. 14Serce odstępcy nasyci się jego drogami, a dobry człowiek – swoimi. 15Prosty wierzy każdemu słowu, a roztropny zważa na swoje kroki ^d. 16Mądry boi się i odwraca się od zła, ale głupi w swym szaleństwie jest pewny siebie. 17Człowiek porywczy popełnia głupstwa, a podstępny jest znienawidzony. 18Prości ludzie dziedziczą głupotę, a roztropni są koronowani wiedzą. 19Źli kłaniają się przed dobrymi, a niegodziwi u bram sprawiedliwego. 20Ubogi jest znienawidzony nawet przez swego bliźniego, a bogaty ma wielu przyjaciół. 21Kto gardzi swym bliźnim, ten grzeszy, a kto lituje się nad ubogimi, jest błogosławiony. 22Czyż nie błądzą ci, którzy obmyślają zło? Ale miłosierdzie i prawda ^e są z tymi, którzy obmyślają dobro. 23Każda praca przynosi pożytek, a puste słowa prowadzą do nędzy. 24Koroną mądrych jest ich bogactwo, ale głupota głupich pozostaje głupotą. 25Prawdomówny świadek ocala dusze, a fałszywy mówi kłamstwa ^f. 26W bojaźni Pana jest mocne zaufanie, a jego synowie będą mieć ucieczkę. 27Bojaźń Pana jest źródłem życia ^g, by uniknąć sideł śmierci. 28Liczny lud to chwała króla, a brak ludu to zguba władcy. 29Nieskory do gniewu jest bardzo roztropny ^h, lecz porywczy wywyższa głupotę. 30Zdrowe serce jest życiem ciała, a zazdrość jest zgnilizną kości. 31Kto gnębi ubogiego, uwłacza jego Stwórcy ⁱ, a czci go ten, kto lituje się nad ubogim. 32Niegodziwy zostaje wygnany z powodu swojego zła, a sprawiedliwy ma nadzieję nawet w czasie swojej śmierci. 33Mądrość spoczywa w sercu rozumnego, a co jest w sercu głupich, wychodzi na jaw. 34Sprawiedliwość wywyższa naród ^j, a grzech jest hańbą narodów. 35Król jest przychylny dla roztropnego sługi, lecz gniewa się na tego, który przynosi hańbę.